"BİRİNCİ və İKİNCİ" XOŞBƏXTLİK yaxud UTANCAQLIĞIN FƏLSƏFƏSİ!
- 22-08-2024, 18:11
- РЕЛИГИЯ
- 0
- 241
O dərəcədə aktual mövzudur ki, dərk olunması insanın taleyini həll etməyə qadirdir. Əslində VEDA müdrükləri buyururlar ki, xoşbəxtlik ruhun əbədi, əzəli halıdır! Lakin bu ruhun illüziyadan azad olmuş halına aiddir. Tanrı isə müqəddəs kitabda tamamilə Onda sığınacaq tapanlardan başqa bütün varlıqların Onun İlahi illüzor enerjisinin köləliyində olduqlarını bəyan edir. Məhz bu səbəbdən biz "birinci və ikinci" xoşbəxtliyin nə olduğunu araşdıracağıq.
Əvvəlcə görək "birinci" xoşbəxtlik hansıdır və hansı səbəbdən "ikinci"ləşir...! Bir az əvvəl biz dedik ki, xoşbəxtlik ruhun əbədi, əzəli halıdır, onu da əlavə etdik ki, bu onun illüziyadan azad halına aiddir. Fikir vermisinizsə, bu və ya digər səbəbdən uğursuzluğa düçar olmuş əzizimizə "ruhdan düşmə!" deyə təsəlli veririk. Görün, bu nə qədər fundamental bir həqiqətdir ki, min illərdir ulularımızdan bizlərə "ruhdan düşmə!" kimi gəlib çatıb.?! Bu o deməkdir ki, "sən" cisim deyilsən ki, cismani uğursuzluğa görə qəm-qüssəyə, kədərə qərq olursan, "sən" daima xoşbəxt, əbədi ruhsan. Bu insan həyatının əlifbasıdır və əlifbanı bilmədən heç bir sahədə, heç nəyin həqiqisinə nail olmaq mümkün deyil.Bu bir faktdır!
Deməli "birinci" və həqiqi, real xoşbəxtlik ruhun əbədi halıdır! Lakin bütün canlılar(xüsusilə də bu insanlara aiddir) özlərini əbədi xoşbəxt, fərdi ruhi şəxsiyyət kimi unutmaq bahasına tamamilə əks təbiətə malik cismani vücud əldə ediblər. Buna xüsusi diqqət edin "özlərini unutmaq bahasına!", yəni ölümlü-itimli, istirabla dolu, müvəqqəti cism əldə etməyin dəyəri, özünün əbədi bilik və həzzlə dolu daima xoşbəxt fərdi ruhi şəxsiyyətini unutmaqdır. Əgər "özünü unutmaq" dəyərdirsə, o zaman mən maddi bədən vasitəsilə həzzə, xoşbəxtliyə, rahatlığa və.s can atmaqda davam etməklə həmin dəyəri ödəməkdəyəm. Yəni özümdən və bütün dəyərlərin həqiqisindən tamamilə bixəbər mövcud olmaqdayam.
Ruhun, nə yeməyə, nə yatmağa, nə cinsi əlaqəyə, nə də ki qorunmağa tamamilə ehtiyacı yoxdur, bunlar hamsı fiziki bədənin tələbatları olub heyvani instinkt kateqoriyasındadırlar.
Bizim fərdi ruhi şəxsiyyətimiz olan əbədi CAN üçün fiziki bədən və onun yuxarıda sadalanan bütün tələbat və ehtiyacları tamamilə güzəşt kateqoriyasındadır. Yəni cismani həzzlərin və "xoşbəxtliklərin" hamsı bizlərə Ulu Tanrının güzəştindən başqa bir şey deyildir. Gəlin bunu insani dildə anlamağa çalışayın.
Təsəvvür edin ki, kiməsə, nədəsə, güzəştə getmisiniz, bundan sonra güzəştə getdiyiniz kəsin sizə və güzəştə getdiyinizə göstərdiyi münasibət sizcə hansı xarakterli olmalıdır? Onun bir azdan sizin ona etdiyiniz güzəşti unudaraq özünün haqqı kimi yanaşması, ya bunu heç vaxt unutmaması siz tərəfdən daha çox hörmətə layiq hesab olunardı!? Bu suala siz özünüz cavab verin. Biz isə müqəddəs yazıdan sitat olaraq; "Güzəşti haqqı bilənlər həddini aşanlardandırlar, həddini aşanlara Tanrının mərhəməti cəza kimi gəlir!" qeyd edək.
Gəldik əsas məsələnin üzərinə, güzəşti haqqından ayırd edə bilmək özünü, güzəşt olunanı mümkün qədər minimuma endirməklə, güzəşt edənə daima minnətdarlıq əhvali-ruhiyyəsilə, güzəşt olunanın istifadəsini çəkinməklə, UTANMAQLA həyata keçirməkdə biruzə verir.
Bu zaman insan özünün əbədi ruhi dəyərlərini qoruyub saxlamağa müvəffəq olduğundan daxilində ruhunun heç nədən asılı olmayan əbədi xoşbəxtliyini qismən duymaqda davam eliyir. Məhz bu səbəbdən, bütün bunlardan gözəl xəbərdar olan ulu babalarımız davranışında həddini aşanlara, "utan" "utanmaz", "heç utanırsanmı?", tənbehedici ifadələr işlədirlər.
Utandırmaq--insana həqiqi xoşbəxtliyini qoruması üçün verilən əvəzsiz nəsihətdir, xeyirduadır.
İnsanda UTANCAQLIĞIN mövcudluğu(həm qadın, həm kişi üçün)-- həmin insanın maddi bədəninə aid olan müvəqqəti "həzz və xoşbəxtlik"lərin Ulu Tanrının ona səbəbsiz güzəşti olduğunu etiraf etməsidir.
Onlardan istifadənin minimuma endirmək cəhdi(axı güzəştdir), daxili, ruhi-mənəvi dəyərlərini qoruyb saxlamaq və bununla da qismən ruhunun əbədi- əzəli xoşbəxtliyini duymaqda davam etməsi DEMƏKDİR.
Əslində yuxarıda qeyd olunan bütün məsələlrin İLAHİ səviyyədə vacibliyi Ulu Tanrı ilə unudulmuş və itirilmiş sevgi münasibətlərinin bərpasıdır.
Məsələ olduqca ciddi yanaşma tələb edir, əks halda milyonlarla cəhənnəm planet sistemləri və orada sonsuz sayda ruhi canların ağır işgəncələrə məruz qalmalarının, külli miqdarda mömünlərin, müqəddəslərin, dahilərin, müqəddəs yazıların, xilasetmə missiyalarının, həqiqət yolunda verilən qurbanların heç bir mənası olmazdı.
Bu "BİRİNCİ" XOŞBƏXTLİK deməkdir.
İndi isə "İKİNCİ" "xoşbəxtlik" barəsində. Yuxarıda qeyd etdik ki, güzəşti özünün haqqından ayırd edə bilməyənlər onu haqqı kimi qəbul edərək, həddini aşanlardan olurlar. Bu sadəcə quru fəlsəfə deyil, olduqca praktiki, həyatımızın hər anında və hər situasiyasında rastlaşdığımız məsələlərdir.
Güzəştə haqqı kimi yanaşmaq cismani həzzlərdə ifrata varmaqla(çünki cismi məmnun eləmək mümkün olmadığından bu istiqamətdə cəhd və səylər daha da eybəcər formada davam edir)özünü biruzə verir.
Bu öz növbəsində ruhun dirçəlişinə xidmət edən bütün əxlaq və mənəviyyat qaydalarına, çərçivə və məhdudiyyətlərinə, "əşşi" deyib məhəl qoymamaqla müşayiət olunur.
Bu isə əbədi ruhun oyanış və dirçəliş şansı kimi UTANCAQLIĞIN itirilməsi ilə, nəhayət, UTANCAQLIĞIN itirilməsi isə SIRTIQLIQ kimi əcayib keyfiyyətin bərqərar olması ilə nəticələnir və kütləviləşərək ,azad mədəniyyət" statusu əldə edir.
Bu yerdə "İKİNCİ" xoşbəxtlik qüvvəyə minir. Ruslar demişkən:"НАГЛОСТЬ--ВТОРАЯ СЧАСТЬЯ!" "SIRTIQLIQ--İKİNCİ XOŞBƏXTLİKDİR!". Bu təəssüflər olsun ki, hal-hazırda ən geniş yayılmış "xoşbəxtlikdir!.
UTANCAQLIQ-"BİRİNCİ", SIRTIQLIQ-"İKİNCİ" XOŞBƏXTLİKDİR....!
Sadəcə olaraq "BİRİNCİ" xoşbəxtlik həqiqəti, "İKİNCİ" "xoşbəxtli" illüziyanı təmsil edir və hərəsini uyğun nəticə gözləyir!!!......................
Əliyev Ramil Sadiq.20.08.24 Bakı
